Rozdział I

  Szłam ciemnym korytarzem, który prowadził do opuszczonej części szkoły. Miałam znaleźć jedną z uczennic klasy 2A, która uciekła z zajęć. Od jej koleżanek usłyszałam, że była z jakimś chłopakiem. Tak absurdalne zachowania wręcz mnie bawiły, jednak jako przewodnicząca szkoły miałam obowiązek wyciągać konsekwencje z wszelkich sytuacji, wykraczających poza ramy regulaminu dobrej postawy uczniowskiej, łącznie z wagarowaniem. Weszłam do jednej z klas znajdujących się na trzecim piętrze. Zauważyłam całującą się w kącie parę. Podeszłam do niej i znacząco chrząknęłam:

- Ekhm... Nie przeszkadzam?

Para oderwała się od siebie, a ja uświadomiłam sobie, że podnoszący się ze skruszoną miną i rumieńcami nastolatek to mój brat.

- Noona, to nie tak, jak myślisz! Ja... ja ci wszystko wytłumaczę! - jąkał się, próbując wybrnąć z niezręcznego momentu.

- Jeon Jungkooku! Jeżeli za pięć minut nie zobaczę cię w Pokoju Samorządu, to obiecuję ci, że zginiesz w wyniku tragicznej zbrodni! A co do ciebie, MiSoo... Myślałam, że masz w sobie trochę więcej przyzwoitości.

- To, że nikt nie chce się z tobą całować, nie oznacza, że musisz się wyżywać na tych, którzy to robią.

Jej słowa doprowadziły mnie do apogeum złości. W szkole byłam znana jako jedna z najsilniejszych dziewczyn, która miała za sobą niejedną bójkę (co, na szczęście, udało mi się skrzętnie ukryć przed nauczycielami). Bez problemu podniosłam ją, szarpiąc tym samym jej koszulę, i wyszeptałam:

- To, że nie liżę się po kątach z każdym napotkanym chłopakiem, nie oznacza, że muszę się na kimś wyżywać. Jeśli jeszcze raz przyłapię cię z moim bratem, to będzie z tobą naprawdę źle. Zrozumiałaś?

Kiwnęła głową, wyszarpnęła się z mojego uścisku i w popłochu uciekła. Oparłam się o parapet. Przejechałam po nim dłonią i na nią spojrzałam.

- Ta szkoła naprawdę mnie kiedyś wykończy... - pomyślałam, ocierając rękę z kurzu.